Genlerimizle mi oynadılar, nedir bilinmez bir adım ilerleyemedik bu konuda. Konuyla ilgili dağdaki Ayşe halayla da konuşsak aynı cevabı alıyoruz şehirdeki Ali beyle de. Herkesin ortak cevabı “Biz bu kafayla adam olmayız” da kilitlenip kalıyor. Buna da şükür diyorum, hiç olmazsa bu kafayla bu işlerin düzelmeyeceği fikrine sahibiz. Ama bu da yeterli değil. Düzelmemiz için şikâyetçi olduğumuz konularda fikir üretme gereğini de yapması lazım her vatandaşımızın. Kafasını yorması, yaşadığı şehrin daha medeni ve çağdaş olması için çaba sarf etmesi lazım. Aslında hepimizde var olan bu duyguyu harekete geçirmenin zamanı geldi de geçiyor bile.
Bahsettiğimiz bu olayın herhangi bir siyasi boyutu yok. Bugüne kadar görev yapan bütün belediye başkanları ama az ama çok Rize’ye hizmet etmeye çalıştılar. Bunda kimileri başarılı oldu, kimileri olamadı. İşin bu boyutu da o kadar önemli değil. Aslında hepimizin düşünmesi gereken nokta, bizler bu şehrin yaşayanları olarak neleri istedik bu makamlardan? Sorusu olmalıdır. Eminim ki verecek olduğumuz cevaptan dolayı hepimizin yüzü kızarır. Çünkü bizler, ortak bir payda da buluşmaktan ziyade şahsi işlerimizin takibi için gittik bu yerlere bugüne kadar. Bu makamlardan isteklerimizi sıralarken hep kendimizi düşündük. Ne acı bir durumdur değil mi bu?
Şehrimizde araç kullanan her vatandaş, İslampaşa otobüs şoförlerinin kural tanımaz uygulamalarından şikâyetçidir. Ne kırmızı ışığa riayet ederler ne de nerden yolcu alınıp nerede indireceklerini bilirler. İstedikleri yerlerde durma ve kalkma yetkileri vardır onların. Bir başka deyişle o şoförlerin bunu yapma hakları vardır. Veya, yaya kaldırımlarına konan sayısız dükkan eşyasından herkes rahatsız olur ama o eşyaların başında durarak satıcıyla pazarlık etmeyi de ihmal etmeyiz. Yolda herhangi bir çöp görmekten hoşlanmayız ama yanımızda yürüyen insanın içtiği sigara izmaritini yere atmasına da hiçbirimizin sesi çıkmaz. Belediyenin çöp toplamamasından şikâyet ederiz kapı önlerinde ama yaşadığımız evin üst katından sokağa basket atarcasına çöp poşeti atan komşumuza diyecek bir sözümüz olmaz nedense. Kırmızı ışıkta durup yeşilde harekete geçen araçların önünden geçmeye çalışan insanımıza hızlı olmasını söylediğimizde azar işitmeyenimiz kalmamıştır herhalde. Şehrimizin hemen hemen bütün sokaklarında başıboş dolaşan köpeklerden uzak durmalarını çocuklarımıza sıkı sıkı tembih ederken, şehir meydanındaki köpeklere Atatürk heykelinin önünde kemik verenlere öyle bir gıptayla bakarız ki hayvan severdirler diye. Okadar çok çoğaltabiliriz ki bunları, bize bu sütunlar yetmez.
Oysa hepimizin yapması gereken tek şey, sorumluluk bilincimizi harekete geçirmemizdir. Hepimiz sorumluyuz bu bahsettiğim olumsuzluklardan. Hepimizin kabahati büyük. Bu şehir bizim, hepimizin. Elimizden geleni yapmamız bize dinimizin emri. Ayrıca insanlığımızın da gereği. Öyle kuru kuruya Rizelilikle övünmemizin, başbakanlar şehri diyerek hava atmamızın bize kazandıracağı bir şey yok. Yanılmış olsaydım şayet bu konuda bahsettiklerimin tam tersi olurdu. Ya düzeleceğiz bu konularda, hep beraber üzerimize düşen görevi yaparak ya da aynen devam. Çağdaş ve medeni şehirlere uzaktan bakarak, ahh çekerek.Yap bozdan ne zaman kurtulursak işlerimizi sırasıyla yaparsak başarmış olacaz.Yok yolu yap asfalt dök tekrar kır boru döşe işi oldumu demek ki bizler hiç yol alamamış demektir...
